Hz. Ömer'in oğlunu cezalandırması
Esen tarafından yazıldı.
Selamün Aleyküm.
Hz. Ömer'in oğlunu zina sebebiyle cezalandırırken oğlunun ruhunu teslim ettiği doğru mudur?Doğruysa bu hadise hangi kaynaklarda geçmektedir?
*******
Emîru’l-Mü’minîn Hz. Ömer’in (r.a.), oğlunun zina yaptığına dair söylenenler-yazılanlar tamamen uydurmadır. Sahih kaynakların bildirdiği bu mevzu ile ilgili hadisenin özeti ise şöyledir:
Hz. Ömer’in (r.a.) Abdurrahman (r.a.) adındaki oğlu Mısır’da iken, başka bir arkadaşıyla, her nasılsa yanılıp, bir defa şarap içmiş ve ardından hemen pişman olup, hem kardeşi Abdullah’a, hem de Mısır valisi Amr b. Âs’a (r.anhuma) gitmiş ve içki içmenin cezası olan hadd’i tatbik ederek kendisini temizlemelerni istemiştir. Amr b. Âs (r.a.), kendisine evinin avlusunda, sopayla haddi tatbik etmiş… Ancak kardeşi Abdullah (r.a.), hadiseyi ve uygulamayı babasına da duyurmayı uygun görmüştür.
Hadiseyi duyan Halife Hz. Ömer (r.a.), Vali Amr b. Âs’a (r.a.) haber göndererek oğlunu kendisine göndermesini istemiştir. Vali, “Allah’a yemin ederek Hz. Ömer’in oğlu Abdurrahman’a bir ayrıcalık yapmadığını, herkes için cezanın tatbik edildiği bir yer olan evinin avlusunda bu cezayı tatbik ettiğini” belirten bir mektup yazmış… Ve bu mektubu Abdullah b. Ömer (r.a.) vasıtasıyla göndermiş… Lakin Hz. Ömer (r.a.) oğlunun yanına gönderilmesinde ısrar etmiş ve nihayet gönderilmiştir.
Hasta ve bitkin bir vaziyette olan oğluna Hz. Ömer (r.a.) tekrar haddi tatbik etmek istemiş… Bunun üzerine Abdurrahman b. Avf (r.a.), “Hadd bir defa tatbik edilmiş” diyerek, ikinci kez haddin uygulanmaması için ricada bulunmuştur. Ancak Hz. Ömer (r.a.), daha önceki hadd uygulamasına iltimas karışmış (torpil geçilmiş-kayırılmış) olabilir düşüncesiyle, bir daha hadd’i tatbik etmiştir.
Sahih kaynaklarda verilen bilgiye göre, Abdurrahman (r.a.) hadd cezasının tatbiki esnasında değil, bundan bir ay (diğer bir rivayette birkaç ay) veya daha fazla bir müddet sonra başka bir hastalık sebebiyle vefat etmiştir. [Bkz. Beyhakî, es-Sünenü’l-Kübra, 8, 312; Hatib-i Bağdadî, et-Tarih, 5, 455; Kastalanî, İrşadu’s-Sârî, 9, 439]