Nasip
Halis ECE tarafından yazıldı.hocam bir sorum daha olacaktı dünyada tam 2,5 milyar hristiyan var ben bunu anlayamıyorum bu insanlar allha inanıyor ama kurana ve peygamberimize neden inanmıyorlar herkes çok açık değil mi 2-nasip meselesini açıklarmısınız
*******
1- Bunda anlamayacak-anlaşılmayacak ne var sevgili Hasan Kara? Vesvesen mi tuttu gene!.. Onlar irade-i cüz’iyelerini o yönde kullanmışlar... İmtihan dünyasında değil miyiz? Herkesin bu imtihanı kazanacağına dair bir garantisi mi var? Kaybeden mücâzatını, kazanan da mükâfatını görecek. İmtihanın sebebi-hikmeti bu. Cenab-ı Hak dilese herkesi hidâyet üzere bulunduramaz mıydı? Peki o takdirde Cennet’in de Cehennemin de hikmeti nerde kalırdı?
2- “Nasîb” lûgaten; pay, hisse, birinin elde edebildiği şey, Allah Teala’nın kısmet ettiği şeyler manasına gelen bir mefhumdur (kavramdır).
Nasîb mefhumu, Kur’an-ı Kerim’de cem’an 21 ayette zikredilmiştir. Bu ayetlerden birisinin meali şöyledir:
“Görmüyor musun, o kendilerine kitaptan bir nasip verilmiş olanlar, aralarında hüküm vermek için Allah'ın kitabına davet olunuyorlar da, sonra içlerinden bir kısmı yüz çevirerek dönüp gidiyorlar.” [Âl-i İmrân suresi, 23]
Bu lafız, bazı ayetlerde dünyada insanlara verilen pay, kendilerine kaderde ayrılan kısmet manasına gelir. Mesela; “Bir de müşrikler kendilerine rızık olarak verdiğimiz şeylerden tutuyorlar, mahiyetini bilmedikleri şeylere (putlara) pay ayırıyorlar. Allah'a andolsun ki, siz bu yaptığınız iftiralardan mutlaka hesaba çekileceksiniz.” [Nahl suresi, 56]
“Allah'ın sana verdiğinden (O'nun yolunda harcayarak) ahiret yurdunu gözet, ama dünyadan da nasibini unutma!..” [Kasas suresi, 77]
Fıkıhta feraiz ilmiyle alakalı / miras taksimi hakkındaki ayetlerde de bir kişiye ayrılan pay manasında kullanılmıştır: “Ana babanın ve akrabaların bıraktığından erkeklere bir pay vardır. Ana babanın ve akrabaların bıraktığından kadınlara da bir pay vardır...” [Nisa suresi, 7]
Tasavvufte ise nasîp; feyz, behre ve hisse-pay demektir. Mesela;
Nasip almak: El almak, bir şeyh-i kâmil u mükemmile bağlanmak, onun vasıtasiyle feyz almak demektir.
Nasip vermek de, el vermek manasında kullanılır. [F. Köprülü, Türk Edebiyatında ilk Mutasavvıflar, s. 221]
Bu sebeple mâneviyat yolunda, el ve feyz almamış, alamamış kimselere nasipsiz, bî-behre; el ve feyz almış olanlara da nasipli denir.